Oczami naszej duszy wpatrujemy się dzisiaj w tajemnicę Eucharystii i kontemplujemy tajemniczy zamysł Boga, który zaprasza do swego stołu mieszkańców całej ziemi. W Eucharystii doświadczamy prawdy o naszej misji w Kościele: stajemy się uczestnikami Chrystusa i ten fakt zmienia nasze życie w zaczyn pojednania i komunii. Chleb eucharystyczny przemienia nas w ludzi nowych – apostołów jedności i pokoju. (21 czerwca 1992)

PIERWSZE CZYTANIE      1 Krl 19,4-8

Człowiek potrzebuje pokarmu i napoju, aby mógł żyć. Potrzebuje pokarmu i napoju ludzkie ciało, organizm, aby mógł żyć, rosnąć, rozwijać się, pracować. Jest to pokarm życia doczesnego, przemijającego, które kończy się śmiercią. Potrzebuje też pokarmu i napoju ludzka dusza, aby mogła wytrwać w wędrówce do życia wiecznego. Człowiek potrzebuje Eucharystii, aby mógł żyć na wieki tym życiem, które jest z Boga samego. (13 czerwca 1987)

DRUGIE CZYTANIE      Ef 4,30-5,2

Tylko dzięki Eucharystii możliwa jest praktyka heroicznych cnót chrześcijańskich: miłości, aż do przebaczenia nieprzyjaciołom, do miłości tych, którzy zadają nam cierpienie, do oddania swojego życia za bliźniego; czystości w każdym wieku i sytuacji życiowej; cierpliwości, zwłaszcza w cierpieniu i kiedy się jest wzburzonym z powodu milczenia Boga w dramatach historii lub swojej egzystencji. Bądźcie dlatego zawsze duszami żyjącymi Eucharystią, byście mogli być prawdziwymi chrześcijanami! (19 sierpnia 1979)

EWANGELIA      J 6,41-51

Słowa eucharystycznej zapowiedzi słuchacze rozumieli w sposób cielesny. Tymczasem słowa te mogą być wypełnione właściwą treścią tylko za sprawą Ducha, który daje życie. W Eucharystii Chrystus daje nam swe Ciało i Krew jako pokarm i napój pod postacią chleba i wina – jak podczas ostatniej wieczerzy, uczty paschalnej. Tylko w mocy Ducha, który daje życie, pokarm i napój eucharystyczny mogą sprawować w nas komunię, czyli zbawcze zjednoczenie z Chrystusem ukrzyżowanym i uwielbionym, (13 września 1989)

BÓG, KTÓRY JEST Z NAMI

Chrystus pozostaje wśród nas. Nie tylko podczas Mszy świętej, lecz również później, pod postacią przechowywanych w tabernakulum postaci. Zaś kult eucharystyczny rozciąga się na cały dzień i nie, ogranicza się do momentu sprawowania Ofiary. Jest to Bóg bliski, Bóg, który nas oczekuje, Bóg, który zechciał z nami pozostać. (15 maja 1988)