Łukasz mówi nam, że podczas chrztu Jezusa w Jordanie „otworzyło się niebo” (Łk 3,21). Niegdyś prorok Izajasz wołał do Boga: „Obyś rozdarł niebiosa i zstąpił” (Iz 63,19). Właśnie teraz, w momencie chrztu, Bóg zdaje się odpowiadać na to wołanie, spełnia tę modlitwę. „Otwarcie się” nieba jest połączone ze zstąpieniem na Chrystusa Ducha Świętego pod postacią gołębicy. Jest to widzialny znak, że modlitwa proroka została wysłuchana i że jego proroctwo wypełniło się. Temu widzialnemu znakowi towarzyszy głos z nieba: „A z nieba odezwał się głos: (Tyś jest mój Syn umiłowany, w Tobie mam upodobanie” (Łk 3,22). Tak więc znak oddziałuje na wzrok (gołębica) i na słuch (głos) uprzywilejowanych świadków owego niezwykłego i nadprzyrodzonego wydarzenia. Zwłaszcza w ludzkiej duszy Chrystusa, ale także w świadomości innych osób obecnych nad Jordanem nabiera realnego kształtu przedwieczne „upodobanie” Ojca w Synu. (11 lipca 1990)

PIERWSZE CZYTANIE Iz, 42,1-4.6-7

Jak wynika z pieśni, Sługa, na którym „spoczął Duch Pański”, ma spełnić misję króla mesjańskiego: wyzwolić lud. Ustanowiony „przymierzem dla ludzi i światłością dla narodów”, ma otworzyć oczy niewidomym, z zamknięcia wypuścić jeńców z więzienia tych, co mieszkają w ciemności. W królewskiej misji wspiera Mesjasza moc Boża, jak głosi Sługa w swojej drugiej pieśni: “Bóg mój stał stał się moją siłą”(Iz 49,5), a także w trzeciej: „Pan Bóg Mnie wspomaga, dlatego jestem nieczuły na obeIgi” (Iz 50,7). Mocą pozwalającą Słudze wypełnić misję królewską jest duch Boży, który w mesjańskiej wyroczni Izajasza występuje w ścisłym powiązaniu ze „sprawiedliwością”, jaką należy oddać ubogim i pokornym. (21 marca 1990)

DRUGIE CZYTANIE Dz 1O
, 34-38

W Dziejach Apostolskich odnajdujemy syntezę kerygmatu apostolskiego i pierwszy zarys katechezy, utrwalonej następnie w Credo. Są to kerygmat i katecheza jerozolimska z dnia Pięćdziesiątnicy, powtórzone w Cezarei, w domu Korneliusza – poganina, gdzie powtórzyło się wydarzenie z Wieczernika: Była to „Pięćdziesiątnica pogan”, analogiczna – wedle świadectwa samego Piotra – do Pięćdziesiątnicy jerozolimskiej. (6 grudnia 1989)

EWANGELIA Łk 3,15-16,21-22

Osoba Ducha Świętego najbardziej przerasta wszystkie dostępne nam metody poznania. Dla nas Trzecia Osoba jest Bogiem ukrytym i niewidzialnym, również dlatego, że trudno znaleźć dla Niej jakieś wyraźne analogie w świecie ludzkiego poznania. Samo pochodzenie i tchnienie miłości, która w duszy ludzkiej odzwierciedla Miłość nie stworzoną, nie jest czymś tak przejrzystym jak akt poznawczy, w pewnym sensie samoświadomy. Dlatego mówi się o tajemnicy miłości w wymiarze psychologicznym i teologicznym; czytamy o tym u św. Tomasza. Pozwala to też zrozumieć, dlaczego mówiąc o Duchu Świętym – podobnie zresztą jak o miłości ludzkiej – odwołujemy się najczęściej do symbolów. Ujawniają one dynamizm Jego działania, ale także Jego samego jako Osobę działającą, (17 października 1990)

CHRZEST ZOBOWIĄZUJE


Chrzest jest darem nadprzyrodzonym, radykalną przemianą natury ludzkiej, włączeniem duszy w samo życie Boże, konkretną i osobową realizacją Odkupienia, i dlatego chrzest zobowiązuje konsekwentnie do życia w nowy sposób, to znaczy, do naśladowania Chrystusa. Nigdy nie było łatwo żyć po chrześcijańsku, a tym mniej w społeczeństwie nowoczesnym. (9 stycznia 1983)