TRZYDZESTA TRZECIA NIEDZIELA ZWYKŁA

Dzisiaj, w przedostatnią niedzielę okresu liturgicznego, liturgia mówi nam o drugim przyjściu Chrystusa. Pan ukaże się w obłokach, odziany w chwałę i moc. Jest to ten sam Syn Człowieczy miłosierny i litościwy. On przyjdzie, aby dopełnić ostatecznie ludzkie dzieje. Ewangelista Marek przypomina, że Bóg, objawiając się w Synu, osądzi ludzką historię, kładąc kres istnieniu świata niszczonego kłamstwem i rozdzieranego przez przemoc i niesprawiedliwość.  (19 listopada 2000)

PIERWSZE CZYTANIE       Dn 12,1-3

To wszystko, czym człowiek—tkwiąc w świecie—przerasta świat w samym sobie, tłumaczy się obrazem i podobieństwem Boga, które wpisane jest w istotę ludzką od początku. I to wszystko, czym człowiek przerasta świat, nie tylko uzasadnia pytanie o życie wieczne, ale czyni je wręcz nieodzownym. Jest to pytanie, które ludzie zadają sobie od dawna, nie tylko w obrębie chrześcijaństwa, również i poza nim. (Parati semper, 5)

DRUGIE CZYTANIE       Hbr 10,11-14.18

Zwycięstwo w walce między dobrem i złem zostało odniesione przez krzyż. Chrystus zwyciężył przez ofiarę. I Jego ofiara za grzechy trwa. Nie przemija, tak jak nie przemija Jego słowo. W promieniu tej ofiary toczy się historia ludzkości i historia każdego człowieka. Ofiara Chrystusa niesie w sobie nadzieję ostatecznego zwycięstwa dobra nad złem, nad cierpieniem i nad śmiercią. Ona ukazuje nam „ścieżkę życia”. (15 listopada 1982)

EWANGELIA        Mk 13,24-32

W dzisiejszej Ewangelii znajdujemy wyrazisty obraz drzewa figowego: gdy na jego gałęziach pojawiają się pierwsze zawiązki, zapowiada to bliską wiosnę. Mówiąc o tym Jezus zachęca apostołów, aby nie zniechęcali się w obliczu trudności i niepewności obecnej chwili. Wzywa ich, aby Go oczekiwali i przygotowali się na Jego przyjęcie, kiedy powróci. Ewangelia, dodaje nam otuchy, ukazując zwycięską postać Chrystusa-sędziego dziejów, wzywa nas, abyśmy badali „znaki czasu”. (19 listopada 2000)

TAJEMNICA OBECNOŚCI

Wiara wymaga, byśmy w obliczu Eucharystii mieli świadomość, że stajemy przed samym Chrystusem. Właśnie Jego obecność nadaje innym wymiarom – uczty, pamiątki Paschy, antycypacji eschatologicznej – znaczenie, które daleko wykracza poza samą tylko symbolikę. Eucharystia jest tajemnicą obecności, przez którą spełnia się w najwznioślejszy sposób obietnica Jezusa, że pozostanie z nami aż do skończenia świata. (Mane nobiscum Domine, 16)