Boże Słowo, na tę niedzielę wypowiedziane, wyraźnie wskazuje, że człowiek źle wybiera, błędne podejmuje decyzje. I to od samego początku dziejów Adam i Ewa zbuntowali się przeciw Bogu a potem Kain zabił brata Abla. To były pierwsze błędne wybory, po których na przestrzeni wieków wciąż następują kolejne. Nie można tutaj nie zauważyć zbuntowanego Lucyfera, który sprytnie wsącza w ludzkie serce swoją truciznę. Niestety, człowiek bardzo często ulega tej diabelskiej podpowiedzi: Czy aby rzeczywiście Bóg tak powiedział? A może Stwórca nie jest życzliwy swojemu stworzeniu? Adam, pierwszy człowiek i potem kolejni jego następcy na tej ziemi przyjmują ten diabelski tok myślenia, bo wydaje się, że ta argumentacja wygląda całkiem interesująco i nęcąco. Ale szatański rechot szybko daje o sobie znać w momencie kiedy człowiek zaczyna przeżywać lęk i wstyd. Ukrywa się przed swoim Bogiem, który go stworzył z miłości i dla miłości. Ta wątpliwość podsunięta przez ojca kłamstwa w wielu sercach znajduje podatny grunt. Tak było w raju. Tak było w przechodzeniu z ziemi niewoli do ziemi obiecanej. Wciąż szemrali mając pretensje do Mojżesza po co ich wyprowadzał: “Któż nam da mięsa, abyśmy jedli? Wspominamy ryby, któreśmy darmo jedli w Egipcie, ogórki, melony, pory, cebulę i czosnek”. Serca ich wciąż jeszcze były w Egipcie, w domu niewoli. Bali się stanąć przed wyzwaniem do walki ze swoimi przeciwnikami, bo byli przerażeni widząc nagość swojej słabości. Słuchali bardziej ludzkich opinii, bo nie potrafili widzieć Bożej mocy, która przecież nieustannie ich prowadziła i to w dzień poprzez znak obłoku i w nocy – w świetlistym słupie. Dlatego oragrneło ich tchórzostwo i przestraszyli się. Zamiast iść do przodu – oni wracali na pustynię i w kółko chodzili przez lat 40. Ilu ludzi czyni dziś podobnie! Bo nie podejmują bitwy. Zlękli się. Ktoś w konfesjonale nie pokonał zniewalającego wstydu. Odbył spowiedź, ale świętokradczą. Od tamtego czasu cała jego religijność jest sztuczna i bez życia. Ktoś inny nie przeciwstawił się złu i niesprawiedliwości, bo bał się co inni powiedzą – ci ważni i wpływowi. Od czasu grzechu pierworodnego człowiek często nie umie wyjść z diabelskiej pułapki. W takim stanie żar jego życia gaśnie. Jest jakby zaplątany w pajęczynie, którą tka niewidoczny upadły anioł. Jedni szukają zapomnienia w alkoholu, w narkotykach czy w erotyce, w hazardzie. Inni żyją w ogromnym lęku przed potężnym dzisiejszym bożkiem, którego imię brzmi: co inni powiedzą o mnie. Za wszelką cenę trzeba się trzymać tzw. obowiązującej poprawności, bo w przeciwnym razie będzie się ośmieszonym i napiętnowanym.
Nie trzeba być opętanym przez diabła w sposób spektakularny. Wystarczy po prostu przyjąć logikę świata i bardzo wielu, nawet nie zdając sobie z tego sprawy – realizuje kompletnie wywrócony Boży świat. Ilu jest takich, którzy twierdzą, że są jak najbardziej wierzącymi, ale zabicie najbardziej bezbronnej istoty ludzkiej (dla uspokojenia sumienia używa się słowa ‘aborcja’) nazywają prawem kobiety, eutanazję – współczuciem, aby ulżyć w cierpieniu a różnego rodzaju zboczenia i dewiacje – obroną mniejszości, która też ma prawo i do małżeństwa i do adopcji. Ktoś sprytnie zdołał poprzeinaczać: w miejsce prawdy włożył fałsz a fałsz nazwał prawdą. Dlatego zło nazywa się dobrem i na odwrót – dobro złem. Skoro szatan odważył się kusić Syna Bożego po 40 dniowym poście i w zasadzie jego propozycje były całkiem sensownie: zamienić kamienie w chleb czy pokazać się światu. No, z trzecią pokusą przesadził chcąc pokłonu od samego Boga. Więc dlaczego najbliżsi nie mogą próbować przywołać Pana Jezusa do porządku, o czym jest mowa w dzisiejszej Ewangelii. Ojciec dominikanin Jacek Salij tak komentuje zaniepokojenie bliskich Chrystusa: “Nieraz samego nawet Pana Jezusa próbujemy przywołać do porządku. Oczywiście, że Go kochamy, modlimy się do Niego — ale zarazem uważamy, że Jego nauka jest nieżyciowa i wówczas wprowadzamy do niej nasze korekty. Łaskawie nie mamy nic przeciwko temu, że Pan Jezus broni trwałości małżeństwa. Ale On nauczał, że „co Bóg złączył, człowiek niech nie rozłącza”. Chyba oszalał. Zgoda, że trzeba dążyć do zgody społecznej, ale modlić się za nieprzyjaciół? To przecież szaleństwo! Zgoda, że poczętemu życiu ludzkiemu należy się szacunek. Ale nie dopuszczać wyjątków? Przecież życie ma swoje twarde prawa, a my nie będziemy fanatykami.”
Jednego bądźmy pewni: Jeżeli Pana Jezusa chcemy zmieścić w naszych poglądach i oczekiwaniach, po prostu unormalnić – to już nie jest prawdziwy Chrystus – taki dopasowany na naszą modłę. Pan Jezus mówi wyraźnie: “Kto chce iść za Mną, niech zaprze samego siebie i weźmie swój krzyż na ramiona i niech Mnie naśladuje”. Św. Paweł Apostoł ujął to w bardzo mocnych słowach: „Nauka bowiem krzyża głupstwem jest dla tych, co idą na zatracenie, mocą Bożą zaś dla nas, którzy dostępujemy zbawienia. (…) Spodobało się Bogu przez głupstwo głoszenia Słowa zbawić wierzących (…) Człowiek zmysłowy bowiem nie pojmuje tego, co jest z Ducha Bożego. Głupstwem mu się to wydaje i nie może tego poznać, bo tylko duchem można to rozsądzić”.
Kilkaset lat później abba Antoni (251-356), jeden z mnichów żyjący na pustyni, przepowiedział to co się dzieje za naszych dni: „Nadejdą czasy, w których ludzie zgłupieją i gdy ujrzą kogoś, kto nie jest szalony, zaatakują go, mówiąc: «Jesteś szaleńcem», tylko ze względu na to, że nie jest takim, jak i oni”.
Tylko Pan Jezus tak naprawdę wyzwala z wszelkiego zniewolenia dając człowiekowi Bożą moc i wskazuje drogę jaką należy iść. Dziś, 10 czerwca, mija dokładnie 39 lat, jak św. Jana Pawła II wypowiedział znamienne słowa na krakowskich Błoniach, które zignorować nie można, właśnie teraz w tym obecnym świecie: “Musicie być mocni mocą wiary! Dziś tej mocy bardziej wam potrzeba niż w jakiejkolwiek epoce dziejów. Musicie być mocni mocą nadziei, która przynosi pełną radość życia i nie dozwala zasmucać Ducha Świętego! Musicie być mocni mocą miłości, która jest potężniejsza niż śmierć”.
ks. Marian Łękawa SAC
